Rouwverwerking bestaat niet

Rouwverwerking bestaat niet.

Niet op de letterlijke manier die het woord ‘verwerking’ suggereert.

Rouw is een levenslang proces van zoeken naar een betekenisvol leven zonder de overledene. Rouw kent geen eindpunt. Daarom is rouw niet iets wat je verwerkt, maar iets wat je leert meedragen – een proces dat blijft bewegen, veranderen en soms opnieuw pijn doet.

Die moeilijke momenten? Ze blijven komen. Soms lijkt het even of het ‘afgesloten’ is, tot een herinnering, geur of liedje alles weer even openbreekt. En dat hoort erbij.

Rouw is geen fase die je afrondt

We spreken vaak over 'de rouw een plekje geven', alsof het iets is wat uiteindelijk klaar is. Maar rouw is niet iets wat je kunt afronden of loslaten.

De Vlaamse rouwdeskundige Manu Keirse zegt hierover:

“Je rouwt niet om iets wat voorbij is, maar om iets wat voortduurt. De liefde stopt niet omdat iemand overlijdt.”

Dat maakt rouw ook zo ingewikkeld: het leven gaat verder, maar de liefde blijft bestaan. Je leert met de pijn leven, in plaats van dat je hem oplost.

Meegroeien met je rouw

Door de tijd heen verandert je relatie met het verlies. In het begin overheerst vaak de pijn, het gemis, de onwerkelijkheid. Later kan er ook ruimte ontstaan voor herinneringen met een glimlach, of momenten van rust.

Dat betekent niet dat de rouw 'minder' is geworden. Het is anders geworden.

Je rouw groeit met je mee, en past zich aan aan de levensfase waarin je zit.

Soms komt de pijn weer terug op onverwachte momenten: bij een geboorte, een trouwdag, een jubileum of gewoon bij een liedje op de radio. Dat zijn herinneringen die even laten voelen hoeveel liefde er nog steeds is.

Waarom het woord ‘verwerking’ tekortschiet

Het woord verwerking suggereert dat er een punt komt waarop het klaar is, alsof rouw een taak is die je afvinkt. Maar rouw is geen ziekte die je geneest of een probleem dat opgelost moet worden.

Het is een vorm van liefde die een nieuwe plek zoekt.

Zoals rouwtherapeut Riet Fiddelaers-Jaspers zegt:

“Rouw is de achterkant van liefde. Hoe dieper de liefde, hoe dieper het gemis.”

Daarom is het helpend om te spreken over rouwen, niet over rouwverwerking. Rouwen is een werkwoord. Het beweegt, ademt, groeit, valt stil, en begint soms opnieuw.

Hoe kun je hier ruimte aan geven?

Er is geen goed of fout in rouwen.

Wat kan helpen:

• Sta jezelf toe om te voelen wat er is, zonder oordeel.

• Zoek verbinding met anderen die kunnen luisteren, zonder te willen oplossen.

• Schrijf, wandel, maak iets tastbaars, rituelen helpen om verbinding te houden.

• Wees mild voor jezelf: rouw is vermoeiend en vraagt tijd.

Rouwen doe je niet alleen met je hoofd, maar ook met je hart en lichaam.

Je hoeft het niet alleen te doen

Heb jij vragen over jouw rouwproces, of wil je iemand aan je zijde zodat het minder eenzaam voelt?

Voel je welkom om een gratis intake in te plannen.

Liefs, Robin